• วินทร์ เลียววาริณ
    2 วันที่ผ่านมา

    นักฟิสิกส์บางคนเสนอทฤษฎีว่า เวลาในจักรวาลเป็นภาพลวงตา แต่ละเหตุการณ์เกิดขึ้นเป็นเอกเทศ เหมือนเฟรมหนัง แต่ละเฟรมเป็นอิสระจากกัน แต่สามัญสำนึกของมนุษย์ไปโยงเฟรมทั้งหมดเข้าด้วยกันเป็นภาพยนตร์ต่อเนื่อง กลายเป็นภาพลวงตาของลูกศรแห่งเวลา (arrow of time)

    ไม่ว่านี่เป็นทฤษฎีหลุดโลก หรืออาจเป็นจริง เราก็ใช้ชีวิตอยู่ในเวลา

    แต่เราสามารถอยู่ในเวลาได้เฉพาะขณะจิตนี้ หรือปัจจุบัน

    เราอยู่ในขณะจิตนี้ ไม่ใช่ขณะจิตก่อน ไม่ใช่ขณะจิตหน้า

    ที่เหลือเป็นภาพไม่จริง อดีตไม่มีตัวตนแล้ว อนาคตก็ไม่มี

    ดังนั้นการคิดเรื่องฟุ้งซ่านในอดีตและการวิตกเรื่องอนาคต ก็เป็นแค่การฝันไปเอง

    และการใช้ชีวิต ณ ปัจจุบันขณะไปกับอดีตและอนาคต จึงเป็นการทำลายเวลาปัจจุบันไปเปล่าๆ เหมือนมีไอติมอยู่ในมือ ปล่อยให้มันละลายไปโดยไม่กิน

    เสียดายจัง

    วินทร์ เลียววาริณ
    11-6-25

    (ภาพวาดโดย วินทร์ เลียววาริณ)

    0
    • 0 แชร์
    • 16
บทความล่าสุด
ดูทั้งหมด