ท่านรัฐมนตรีรักชาติไปสอบใบขับขี่

เป็นภาพแปลกที่คนระดับรัฐมนตรีไปสอบใบขับขี่ เพราะท่านมีรถยนต์ประจำตำแหน่ง มีคนขับรถ แต่ท่านเพิ่งซื้อรถคันใหม่แทนคันที่ถูกขโมยไป รถคันใหม่เป็นรถสปอร์ตทรงเฉี่ยว Lamborghini Temerario

ท่านอยากขับเอง และพบว่าตนไม่มีใบขับขี่

ท่านบอกผู้ช่วย "ช่วยหาใบขับขี่มาใบซี"

"ท่านต้องสอบนะครับ"

"สอบไปทำไม เสียเวลาที่ผมเอาไปช่วยแก้ปัญหาให้ประชาชน"

"ตอนนี้ประชาชนกำลังเพ่งเล็งท่านอยู่ ท่านควรระวัง อีกอย่างหากท่านไปสอบจริง ประชาชนจะรู้สึกว่าท่านติดดิน"

"เออ จริงของคุณ อีกอย่างสอบเรื่องจราจรจะยากอะไร ปัญหายากกว่านี้ของชาติ ผมก็แก้มาหมดแล้ว"

"สุดยอดครับท่าน"

"ว่าแต่ว่าคุณช่วยไปเอาข้อสอบมาให้ผมศึกษาก่อนดีไหม งานผมเยอะ ต้องแก้ปัญหาของประชาชน ถ้าศึกษาข้อสอบก่อน จะช่วยลดการเสียเวลาเพื่อช่วยพ่อแม่พี่น้องประชาชนที่รักของผม"

"จะดีหรือครับ ถ้าเกิดเรื่อง ผมเป็นคนเข้าคุกนะครับ"

"เฮ้ย! แค่นี้ไม่เข้าคุกหรอก รมต.ท่านอื่นจ้างคนเรียนปริญญาโท ปริญญาเอก ยังได้ ไม่เห็นมีใครว่าอะไร"

"แต่ผมเห็นมาเยอะแล้ว ทั้งคดีโอนที่ดิน คดีข้าว คดี... คนเข้าคุกมีแต่ข้าราชการ"

"เฮ้ย! ผมอยู่ทั้งคน กลัวอะไร"

"เอ้า! งั้นก็ได้ครับ"

ชั่วโมงต่อมาผู้ช่วยท่านรัฐมนตรีรักชาตินำข้อสอบมาให้ท่านลองทำ หลังทำข้อสอบทดลอง ท่านตอบคำถามเรื่องกฎจราจรผิดหมด

ลูกน้องบอก "เดี๋ยวผมจะบอกคำตอบที่ถูกให้ ท่านก็จำไปสอบแล้วกัน"

"เวรี่ กู๊ด มีอะไรอีก? รีบว่ามา งานผมเยอะ ต้องแก้ปัญหาของประชาชน"

"ยังเหลือคำถามสุดท้าย"

"รีบว่ามา งานผมเยอะ ต้องแก้ปัญหาของประชาชน"

"โจทย์คือท่านขับรถมาด้วยความเร็ว 120 กม./ ชม. พอท่านหักเลี้ยวเข้าซอย พบว่าข้างหน้าท่านด้านซ้ายมีผู้หญิงท้องแก่ยืนอยู่ ด้านขวามีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง ท่านจะชนคนหรือหมา?”

ท่านรัฐมนตรีรักชาติตอบ “ก็ต้องชนหมาซี”

“ทำไม? ชีวิตหมาไม่มีค่าหรือ?”

“มี แต่น้อยกว่าคน”

ท่านรัฐมนตรีรักชาติมองหน้าลูกน้อง "ผมตอบผิดหรือ?"  “คำตอบที่ถูกคือ แล้วทำไมท่านไม่เหยียบเบรกล่ะ?”

วินทร์ เลียววาริณ
19-7-25

(เล่าใหม่จากปัญหาเชาวน์ที่เคยได้ยินมา)

ลูกค้าคนนี้เป็นหญิงสาว หล่อนเป็นคนสวย ไม่ใช่สวยธรรมดา แต่สวยสะกดวิญญาณ หล่อนสั่ง flaming drink ก่อนหน้านี้สองแก้ว เปลวไฟบนเหล้าสว่างวาบ แสงกระทบใบหน้าหล่อนดูลี้ลับ

flaming drink คือค็อคเทลที่จุดไฟจริง ไม่ทุกวันที่มีลูกค้าขอให้ข้าพเจ้าปรุงค็อคเทลไฟ

ข้าพเจ้าถาม "เอาอีกแก้วไหมครับ?"

หล่อนสั่นศีรษะ "ค็อคเทลธรรมดาดีกว่า ฉันเล่นกับไฟมาพอแล้ว"

ข้าพเจ้ายิ้ม คนสวยอย่างหล่อนเล่นกับไฟไม่ใช่เรื่องผิดคาด

หล่อนเบือนหน้าดูโทรทัศน์ในร้านแวบหนึ่งแล้วส่ายหน้า ข้าพเจ้าหันไปดูบ้าง เป็นข่าวพระต้องปาราชิกเพราะยุ่งเกี่ยวกับสตรี ข่าวที่เป็น talk of the town ในชั่วโมงนี้

ข้าพเจ้านึกในใจ กำแพงสุดท้ายที่นักบวชทุกศาสนาต้องข้ามให้พ้นคือความใคร่

ลูกค้าสาวเอ่ย "กำแพงสุดท้ายที่นักบวชทุกศาสนาต้องข้ามให้พ้นคือความใคร่"

ข้าพเจ้างันไป หล่อนอ่านใจข้าพเจ้าออกทะลุ อาจเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้

ข้าพเจ้าเห็นข่าวพระแล้วพลันนึกถึงค็อคเทลชื่อ พระบ้า - Mad Monk Monkey

หล่อนเอ่ย "ขอ Mad Monk Monkey ก็ดีเหมือนกันค่ะ"

ข้าพเจ้าสะดุ้ง นี่ไม่น่าเป็นเรื่องบังเอิญ

"คุณเป็นใคร? ทำไมอ่านใจผมออก?"

หล่อนยิ้ม กล่าวว่า "ในใจคุณกำลังคิดว่า ผู้หญิงที่อ่านใจชายออกนี่อันตราย"

ข้าพเจ้าสะดุ้งอีกครั้ง

"คุณอ่านใจคนออกจริงด้วย"

"ขอ Mad Monk ก่อนดีกว่าค่ะ"

ข้าพเจ้าปรุง Mad Monk Monkey ประกอบด้วย Hayman's London Dry Gin ผสม Green Chartreuse ผสม Giffard Banane du Brésil liqueur ผสม Luxardo Maraschino liqueur ผสม Amaro และน้ำมะนาว

หล่อนดื่มค็อคเทลพระบ้า แล้วยกนิ้วให้ "คุณเป็นหนึ่งในเจ็ดบาร์เทนเดอร์ที่ดีที่สุดในโลก"

"ทำไมคุณสรุปอย่างนี้?" ข้าพเจ้าถามในใจโดยไม่เอ่ย

"เพราะฉันผ่านโลกมานาน ดื่มเหล้ามาเยอะ"

"นาน? นานแค่ไหน?"

"นานเท่ากำเนิดมนุษย์"

ข้าพเจ้าหัวเราะ "คุณไม่ได้ล้อเล่น?"

สายตาหล่อนบอกว่าหล่อนไม่ใช่คนชอบล้อเล่น

"คุณเป็นใครกันแน่?"

"ฉันชื่อ ก. ก. ย่อมาจากกิเลสมาร"

"มารตัวแรกในมารทั้งห้าในพุทธศาสนา?"

"ใช่ค่ะ"

"คุณคือมารที่ขวางทางธรรมมานานหลายพันปีแล้ว?"

"ใช่ค่ะ มารคนนั้นแหละค่ะ"

มารสวยอย่างนี้ มิน่าเล่าจึงขวางทางธรรมของนักบวชหลายรูปได้สำเร็จ

ข้าพเจ้าถามมาร "ทำไมคนเราจึงผ่านด่านมารกิเลสไม่พ้น?"

"มันเป็นธรรมชาติของคนที่อ่อนแอเมื่อเจอกิเลส"

"แม้แต่นักบวช?"

"โดยเฉพาะนักบวช ทุกศาสนาก็มีนักบวชที่ผ่านด่านหญิงงามไม่พ้น คนเราต้องใจเข้มแข็งจริงๆ จึงจะบวชได้"

"ตามนิยายกำลังภายใน ด่านนางงามผ่านยากที่สุด"

"ใช่แล้วค่ะ"

"แล้วจะแก้ไขยังไง?"

"ขอค็อคเทลอีกแก้วก่อนดีกว่าค่ะ"

"ผมขอเสนอค็อคเทล Temptation (สิ่งยั่วยวน)"

"ดีค่ะ"

ค็อคเทลแห่งความยั่วยวนทำด้วย Blended whiskey ผสม Dubonnet Rouge ผสม Triple sec เปลือกส้ม เปลือกมะนาว

หล่อนดื่มแล้วบอกว่า "รสเยี่ยมค่ะ เมื่อกี้เราคุยถึงไหนแล้วคะ?"

"ผมถามว่าเราจะแก้ไขยังไง?"

"หมายถึงวงการศาสนาในไทย?"

"ครับ"

"วงการศาสนาที่นี่ออกจะหย่อนยานไปบ้าง บวกกับวัดมีเงินมากขึ้น ก็ย่อมดึงมารเข้าไปหา สมัยก่อนพระแตะเงินไม่ได้ เป็นเรื่องจริงจังมาก สมัยนี้พระบางรูปมีเงินเป็นพันล้าน เล่นพนันทีละหลายร้อยล้าน จึงเป็นเป้าหมายของมาร"

ข้าพเจ้าทำแก้วใหม่ Devil's Cocktail ทำด้วย Cockburn's Tawny Eyes Port ผสม Strucchi Dry Vermouth และน้ำมะนาว

หล่อนดื่มแล้วบอกว่า "เงินเป็นบ่อเกิดของกิเลส แต่มันเป็นค่านิยมของสังคมที่เชื่อว่าทำบุญมาก ก็จะได้ชาติหน้าที่ดีกว่านี้ บางทีประชาชนอาจต้องเปลี่ยนทัศนคติว่า การทำบุญไม่จำเป็นต้องอยู่ในรูปการบริจาคเงิน และเข้าใจว่าบริจาคเงินให้พระมากอาจส่งผลลบทางอ้อม ทำให้พระบรรลุธรรมยากขึ้น เพราะมันเพิ่มสิ่งยั่วยวน และดึงมารไปหา"

"ในโลก พ.ศ. นี้ จะมีนักบวชสักกี่คนสามารถฝ่าด่านมาร?"

มารสาวยิ้ม "แต่ไม่มีใครเอาปืนจี้คนคนหนึ่งให้บวชไม่ใช่หรือคะ?"

"บางทีควรมีกฎห้ามพระมีบัญชีส่วนตัว หรืออาจต้องตรวจสอบทรัพย์สินก่อนและหลังบวช เหมือนนักการเมือง"

"นั่นคือปลายเหตุไม่ใช่หรือคะ? การสังคายนาวงการต้องทำโดยทุกฝ่าย เพราะมันเป็นปัญหาเดิมเสมอมา นี่ไม่ใช่ครั้งแรก และไม่ใช่ครั้งสุดท้าย"

ข้าพเจ้าลงมือทำค็อคเทลแก้วใหม่ ทำด้วยคอนยัค Elderflower liqueur ผสม Agave syrup และน้ำมะนาว

"รับค็อคเทลอีกแก้วไหมครับ?"

หล่อนสบตาข้าพเจ้า "ค็อคเทล Desire (ปรารถนา)"

หล่อนสั่นศีรษะ "คุณดื่มเองเถอะค่ะ"

"คุณจะกลับแล้ว?"

"คืนนี้ฉันมีงานต้องทำค่ะ"

กิเลสมารสาวสวยออกจากร้านไปแล้ว ข้าพเจ้ายกแก้ว Desire ขึ้นดื่ม

บางทีคนเราไม่เคยต้องการหนีพ้นจากความปรารถนา

วินทร์ เลียววาริณ
18-7-25
..................

หมายเหตุ เหล้าทั้งหมดนี้มีจริง

พับผ่า! บาร์เทนเดอร์ (The Bartender Series 1) มีจำหน่ายแล้วในรูปอีบุ๊ค สนใจดูได้ในเว็บ winbookclub.com หรือ The Meb