ไอน์สไตน์เป็นคนฉลาด ทั้งในด้านวิชาการและการใช้ชีวิต

เขาไม่ตกอยู่ในกับดักของกฎเกณฑ์ใดๆ ใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระจริงๆ

ไอน์สไตน์มีมุมมองว่า ชีวิตไม่ควรมีกรอบอะไรมาบังคับ

คำว่า 'กรอบ' ไม่ได้หมายถึงกฎจราจรหรือกฎหมายที่จำเป็นต่อความสงบของสังคม แต่หมายถึงกฎสังคม ค่านิยม ฯลฯ เช่น ต้องแต่งตัวแบบนี้จึงจะเป็นสุภาพบุรุษ ต้องกินแบบนั้นจึงจะเป็นสุภาพชน ต้องมีเงินทองเท่านี้จึงจะเรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิต เป็นต้น

ไอน์สไตน์ถือหลักว่าไม่ต้องเชื่อใคร คิดก่อนเสมอ

ไอน์สไตน์บอกว่าเขามีความสุขเพราะไม่เคยอยากได้อะไร ไม่อยากได้เงินทอง ยศ ชื่อเสียง คำยกย่อง

เขาบอกว่า "ผมมีความสุขเพราะผมไม่ต้องการอะไรจากใคร"

ขณะที่โลกมีคนฉลาดจำนวนมากดิ้นรนหาเงินทอง เพราะเชื่อว่ามันนำความสุขมาให้ ไอน์สไตน์มองว่านั่นคือกรอบอย่างหนึ่ง มันเป็นการมองโลกที่คับแคบ

คนฉลาดจริงรู้จักหาความสุขจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เป็นความสุขทางใจ ไม่ใช่วัตถุ

ไอน์สไตน์ไม่สนใจเงินทอง ตำแหน่งเกียรติยศไม่มีความหมายอะไรต่อเขา

เขาใช้ชีวิตง่ายๆ ไม่ยึดติดกับวัตถุ อยู่แบบง่ายๆ และพอเพียง

เขาพบความสงบในเรื่องเล็กๆ งานที่เขาทำ ดนตรี การแล่นเรือใบ ทั้งหมดเป็นความสุขเล็กๆ

คนยิ่งใหญ่มักทำตัวเล็ก

วินทร์ เลียววาริณ
18 สิงหาคม 2568

Mercy for None (광장) เป็นหนังแอ็คชั่นนัวร์เกาหลี มันเป็นหนังที่ไม่มีอะไรใหม่ในเชิงพล็อต เรื่องการชิงอำนาจของพวกนักเลง

แต่จุดเด่นของเรื่องอยู่ที่ความเหนือจริง คล้ายอีกจักรวาลหนึ่ง เหมือนอีกโลกหนึ่ง โลกที่ปืนไม่มีบทบาทหลัก นักเลงสู้กันด้วยหมัดและมีด

หนังยืมและดัดแปลงบางองค์ประกอบของ John Wick มาใช้ หนังมีกลิ่น Oldboy สู้กันเลือดสาดทั้งเรื่อง

หนังยังใช้เทคนิคการเล่าเรื่องโดยเบรกท่อนพิเศษแยกออกมา (ผมเคยใช้เทคนิคนี้ในงานวรรณกรรมเรื่อง ปีกแดง โดยขยายความในรูปล้อมกรอบ)

เทคนิคการใช้ท่อนพิเศษนำเรื่องนี้ใช้ใน Breaking Bad และใช้มากขึ้นใน Better Call Saul ท่อนพิเศษนี้อาจอธิบายขยายความรายละเอียดของเรื่องที่เรายังไม่เข้าใจจนกว่าจะดูจบตอนนั้น เช่น ตอนที่ที่เปิดฉากเรื่องด้วยรถยนต์จากัวร์ XJ8 จอดริมทะเลในตอน Point and Shoot หรือดอกไม้สีน้ำเงินในตอน Rock and Hard Place

แต่ใน Mercy for None ท่อนพิเศษจะตบท้ายเรื่อง ทำให้เรื่องเล่านั้นน่าสนใจขึ้น

จุดเด่นของ Mercy for None ไม่ใช่เนื้อเรื่อง (ซึ่งบ่อยครั้งไม่มีเหตุผลหรือความสมจริง) แต่อยู่ที่วิธีการเล่าเรื่อง หนังรักษาจังหวะจะโคน โทนเรื่องได้ดี

และหนังมันเป็นบ้า!

วินทร์ เลียววาริณ
17-8-25

8/10
ฉายทาง Netflix

ป.ล. หนังรุนแรงมาก เลือดท่วมจอ ไม่เหมาะกับทุกคน

วินทร์ เลียววาริณ รวมบทรีวิวหนังจำนวนหลายร้อยเรื่องในหนังสือใหม่ บ้าหนัง 1-4 มีจำหน่ายในรูปอีบุ๊คที่เว็บไซต์ winbookclub.com และที่ MEB (คีย์คำว่า วินทร์ เลียววาริณ)

วันก่อนเล่าเรื่องยุทธการแห่งแม่น้ำสินธุ เจ็งกิส ข่าน พบ จาลาล อัล-ดิน ก็ขยายความต่ออีกนิด

หลังอาณาจักรควาเรซเมียนถูกมองโกลทำลายพินาศ จาลาล อัล-ดินพาไพร่พลไปทางตะวันออก แถวอินเดีย อัฟกานิสถาน

เจ็งกิส ข่าน ส่งแม่ทัพ ชิกิ คูตูคู (Shigi Qutuqu) นำทัพสามหมื่นคนไล่ล่า ขุดรากถอนโคน

เป็นที่มาของยุทธการปาร์วัน (The Battle of Parwan)

จาลาล อัล-ดินเป็นฝ่ายหนี และมีคนน้อยกว่า แต่วางแผนอย่างชาญฉลาด ใช้ประโยชน์ของภูมิประเทศที่เป็นช่องเขาแคบ หลอกมองโกลไปติดกับ แล้วใช้พลธนูสังหารฝ่ายมองโกลจนแตกพ่าย

เวลานั้นกองทัพมองโกลเกรียงไกรที่สุดในปฐพี ไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ ความพ่ายแพ้ของ ชิกิ คูตูคู ทำให้พวกมองโกลตกใจ คาดไม่ถึง

พวกมองโกลรบต่างจากชนชาติอื่นคือคือ ทำสงครามเพื่อชัยชนะ ไม่ใช่เพื่อเกียรติยศหรือสร้างภาพลักษณ์ ดังนั้นการถอยไม่ใช่เรื่องน่าอับอายแต่อย่างใด

แต่ความพ่ายแพ้ระดับนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ในหลายชนชาติ หากแม่ทัพพ่ายศึกกลับมา มักถูกประหาร

เจ็งกิส ข่าน ไม่ได้สั่งประหารแม่ทัพผู้นี้

นโยบายของ เจ็งกิส ข่าน คือไม่ลงโทษลูกน้อง ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะรู้ว่าการศึกมีแพ้และชนะ ถ้าฆ่าลูกน้องที่แพ้ศึกกลับมา ก็ไม่เหลือคน เพราะมองโกลรบทั้งปีทั้งชาติ

ตำนานเล่าว่า เจ็งกิส ข่าน เรียกชิกิ คูตูคู มาคุยว่า วางแผนอย่างไร รู้ไหมว่าพลาดตรงไหน

นี่อาจจัดเป็น 'soft power' อย่างหนึ่ง!

หลังจากนั้นจอมข่านก็ยกทัพไปจัดการข้าศึกด้วยตัวเอง ที่ยุทธการแห่งแม่น้ำสินธุ

เจ็งกิส ข่าน เป็นจอมโหดก็จริง แต่ใช้คนเป็น เมื่อผิดพลาด ก็ศึกษาจุดที่พลาด แล้วแก้ไข ลูกน้องจึงจงรักภักดี รบถวายหัว

สำหรับแม่ทัพ ชิกิ คูตูคู ก็ทำงานรับใช้กองทัพต่อไปจนชรา ตายไปตอนอายุ 81

วินทร์ เลียววาริณ
17 สิงหาคม 2568

ภาพจากหนังเรื่อง Mongol (2007)