เมื่อวานนี้ลงรีวิวหมายเลข 1 บรรยากาศคึกคักยิ่ง

ในเรื่องวรรณวิจารณ์ ความชอบหรือความไม่ชอบงานชิ้นนั้นๆ ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญอยู่ที่การขยายโลกทัศน์ของเรา ผ่านการอ่านมุมมองและบทวิเคราะห์ของคนอื่น

รีวิวหมายเลข 2 นี้เขียนโดยคอนิยายจีนกำลังภายในและไซไฟขนานแท้คนหนึ่ง อ่านก่อน ค่อยเล่าว่าเป็นใคร

(คำเตือน : มีสปอยล์โครงเรื่องเล็กน้อย ไม่เหมาะกับคนที่ยังไม่เคยอ่าน)

...........................................

รีวิว สี่ภพ #2

ในที่สุดก็อ่าน สี่ภพ จบระหว่างเดินทาง

ตอนอ่านจบ บอกคำเดียวว่า ทึ่ง!

plot เรื่องดีมากและน่าตื่นเต้นสำหรับวงการกำลังภายใน

แต่เราคิดว่าคนอ่านอาจจะ lost หลุดไปแถวๆ เล่ม 3-4 แต่พอปลายเล่ม 4 จนมาเล่ม 5 สนุก อ่านวางไม่ลง (เพราะตอนนั้นเข้าใจมากขึ้น)

ชอบ theme ที่มาเป็นผู้พิทักษ์โลก ไม่ใช่แบบสะสางความแค้นส่วนตัว ยกระดับกำลังภายในไปอีกขั้น

ช่วงกลางๆ เล่ม 2-3-4 มีความน่าสงสัยตลอด และเต็มไปด้วย plot ที่น่าเวียนหัว รวมถึงตัวละครที่กำกับว่า xxx โลกตง xxx โลกเป่ย ต้องหลับตาคิดตามด้วยความอดทน

พอถึงเล่ม 5 อ่านวางไม่ลง

ตอนอ่านแรกๆ มีความงงพอควร แต่อ่าน บันทึกสี่ภพ เคลียร์ประเด็นได้ชัดเจน

ตัวอย่างคำถามที่เกิดขึ้น

1) เวลาของแต่ละโลกมีลำดับ? หรือเวลาทุกโลกเกิดขึ้นพร้อมกัน เป็นมิติคู่ขนาน? เพราะทุกครั้งที่จางฝานไปเจอเหตุการณ์ เหมือนเป็นเหตุการณ์เคยเกิดขึ้นแล้ว

เกิดคำถามว่า ทำไมไม่เจอเรื่องใหม่ๆ ที่ไม่เคยรู้บ้าง จางฝานเหมือนคุ้นกับเหตุการณ์นั้น คล้ายเดจาวู

แต่เมื่ออ่านบันทึก ก็เข้าใจว่าทุกเหตุการณ์เกิดขึ้นบนเส้นเวลาที่เป็นอิสระ

หลายตอนมีฉากในหนังเข้ามาในหัว เช่น Interstellar ที่พระเอกกลับมาในมิติที่ 5 เห็นตัวเองและลูก

ตอนแรกนึกว่าเวลาต่างกัน เช่น กลับไปอดีตหรืออนาคต การที่มีโลกสี่ใบ เดินทางอิสระกัน ทำให้สงสัยว่าเป็นไปได้หรือ ความสงสัยทำให้ความอ่านแบบไม่อินกับตัวเอกมากนัก

2) การที่แต่ละโลก เรียงจากเป่ย หนาน ตง ซี มีเหตุผลไหม? เข้าใจว่ามันเรียงกันเพราะประตูทำไมไม่ทะลุแต่ละโลกก่อนหลังได้

3) การที่แรงดึงดูดโลกไม่เท่ากัน น่าจะมีผลให้ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม บรรยากาศแตกต่างกันมาก ส่วนตัวเชื่อว่าแรงโน้มถ่วงน่าจะมีผลให้สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนมาก

กลวิธีการเล่า (เล่าความรู้สึกตอนอ่านนะ ไม่ได้วิจารณ์วิธีเขียน) เราเข้าใจสไตล์วินทร์ และเข้าใจได้ว่าเรื่องมี plot ที่ซับซ้อนและตัวละครเยอะ วิธีเล่าเรื่องเหมือนบทหนัง ตัดไปมา (ตรงนี้ไม่ได้มีประเด็น)

การอ่านกำลังภายในยุคเก่า คนอ่านจะตามพระเอกของเรื่อง เป็นโลกหมุนรอบตัวเอกไม่ว่าความคิด ความรู้สึก แต่เรื่องนี้มีหลากหลายเรื่อง เช่น สงคราม การแย่งชิงบัลลังก์ บางทีก็จะงงๆ ว่า จางฝานทำไปทำไม ไปยุ่งเพื่ออะไร เหมือนอารมณ์ไม่อินไปกับจางฝาน หรือความรักต่อนางเอกลู่ซิ่วเจิน

นึกถึงก้วยเจ๋ง เหมือนปูให้มีความรักชาติ หลายเหตุการณ์ที่เข้าไปช่วยสงคราม ก็ดูสมเหตุสมผล

บางทีการเน้น plot เหมือนหนังตัดฉับๆ อาจทำให้หลายตอนดูขาดอารมณ์ร่วมตามพระเอก

บางฉากตอนชิงหัวหน้าพรรคกระยาจก ทำให้นึกถึง มังกรหยก แต่ฉากนี้ใน สี่ภพ ดูวงแตกเร็วไปหน่อย

เราว่าถ้าเอาไปสร้างเป็นหนัง น่าสนุก เพราะมีอะไรเล่นได้เยอะ และน่ามีฉาก surprise เช่น ฉากห่าลูกธนูวิ่งข้ามภพ ผ่านม่านหมอกมาน่าตื่นเต้น

มี 2 ฉากที่นึกถึงหนังเรื่อง Lucy ตอนที่กำเนิดวิวัฒนาการของโลกที่เปลี่ยนไปจากยุคไดโนเสาร์

อีกตอนคือคัมภีร์ที่จารึกบนป้ายหลุมศพ อ่านดูสายตาแบบ 3 มิติ ก็ไม่เข้าใจ แต่ถ้ามี 4-5 มิติ มีความลึก อักษร 125 คำสามารถทำให้อ่านได้หลายทาง ทำให้ตีความได้ลึกล้ำ

ฉากนี้ทำเป็นหนังน่าจะเห็นภาพ

ตอนสุดท้ายที่ดวลกัน ฉากนี้สุดยอดนะ ที่มีมิติที่ 5 เล่นกับมุมแทงกระบี่ที่ไร้ทิศทาง

.............................

หมายเหตุ วินทร์ เลียววาริณ

คนเขียนรีวิวนี้ชื่อเสถียร เป็นน้องชายผมเอง ปัจจุบันเป็นผู้บริหารระดับสูงธนาคารแห่งหนึ่ง เขียนหลังจากอ่านร่างแรกๆ ของนวนิยาย

ตั้งแต่เด็กเราก็อ่านนิยายมาด้วยกัน และโม้กัน เสถียรเป็นคอนิยายกำลังภายในและไซไฟมาหลายสิบปี ก็มีอีกมุมมองหนึ่ง

เขาได้รับสิทธิพิเศษอ่านฉบับร่างไม่ใช่เพราะเป็นน้อง แต่เพราะเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เหลือที่ยังสามารถให้เวลาอ่านและวิจารณ์ได้ และคอมเมนต์ตรงไปตรงมา ไม่มีเชียร์ เพื่อจะได้ปรับปรุงงานได้

ปัญหาของผมคือ หาคนวิจารณ์แบบลึกน้อยคนลงไปทุกที แต่ละคนที่โตมาด้วยกันก็แก่ตัว และอ่านน้อยลงเพราะสายตาแย่ลง (แต่ที่ยากกว่านั้นคือคนที่คุยเรื่องจักรวาล หายากจริงๆ!)

.............................

นวนิยาย สี่ภพ 6 เล่ม @ 320 หน้า รวม 1,920 หน้า