• วินทร์ เลียววาริณ
    0 วันที่ผ่านมา

    อาจารย์ เรียวคัง ไดกุ (1758-1831) เป็นพระเซนสายโซโต อาศัยอย่างเรียบง่ายสมถะในกระท่อมเล็ก ๆ ที่เชิงเขา ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อย่างฤาษี

    คำว่า ไดกุ แปลว่า คนโง่ที่ยิ่งใหญ่ และท่านก็มักกระทำหลายเรื่องที่หลายคนคิดว่าโง่เขลา

    คืนหนึ่งยามจันทร์กระจ่างฟ้า ขโมยคนหนึ่งแอบเข้าไปในกระท่อมของท่าน และพบว่าไม่มีอะไรให้ขโมย

    เรียวคัง ไดกุ กลับมาถึงกระท่อมพอดีและจับขโมยได้ ท่านมองสารรูปยากไร้ของขโมยคนนั้น กล่าวว่า "เจ้าคงเดินทางมาไกลกว่าจะมาเยือนอาตมาถึงที่นี่ จึงไม่สมควรกลับไปมือเปล่า จงเอาเสื้อผ้าของอาตมาไปเป็นของขวัญเถอะ"

    ว่าแล้วก็ถอดเสื้อผ้าของตนให้ขโมย

    หลังจากขโมยไปแล้ว อาจารย์เซนก็นั่งลงตัวเปลือยเปล่า มองดูจันทร์นอกหน้าต่าง

    "ช่างเป็นคนที่น่าสงสารเสียนี่กระไร!..." อาจารย์พึมพำ "...อาตมาอยากมอบพระจันทร์งามดวงนี้ให้เขาไปด้วย!"

    .

    เรียวคัง ไดกุ เกิดที่จังหวัดเอจิโกะ บ้านมีฐานะดี ฝึกเซนแต่เด็กในวัดโคโช ครั้งหนึ่งอาจารย์เซนนามว่า โคคุซัน มาเยือนวัด จึงขอสมัครเป็นศิษย์ของอาจารย์ผู้นี้ แล้วติดตามอาจารย์ไปพำนักที่วัดเอ็นซึแห่งทามาชิมา ที่นี่เองท่านบรรลุซาโตริ

    เมื่ออาจารย์มณภาพ เรียวคัง ไดกุ ก็ลาจากวัดนั้นมา เดินทางไปตามที่ต่าง ๆ ในแผ่นดินนานห้าปี ก่อนกลับมาบ้านเกิดอีกครั้ง

    เมื่ออายุราวสี่สิบ ท่านตัดสินใจใช้ชีวิตที่เหลือเป็นฤาษี ไม่เคยใช้ชีวิตในวัดอีก ปลูกกระท่อมเล็ก ๆ ที่เชิงเขา ขอเศษอาหารจากชาวบ้านเพื่อประทังชีวิต

    ท่านเป็นคนมีเมตตาสูง รักเด็ก รักธรรมชาติ เป็นคนถ่อมตัวมาก เปี่ยมอารมณ์ขัน เชี่ยวชาญการเขียนบทกวีและอักษร

    ท่านเขียนบทกวีว่าด้วยวิถีชีวิตของท่านเองว่า

    ข้าฯนั่งเงียบ ๆ ฟังเสียงใบไม้ร่วง
    กระท่อมเงียบเหงา
    ชีวิตของการสละละทิ้งทุกอย่าง

    แน่นอน เรียวคัง ไดกุ ชอบชมจันทร์อย่างยิ่ง ท่านเขียนบทกวีชมจันทร์ไว้หลายบท เช่น

    ราตรีหนาวยะเยือก
    นั่งคนเดียวในห้องว่างเปล่าของข้าฯ
    อวลด้วยควันธูป เบื้องนอกไผ่นับร้อยต้น
    บนเตียงวางบทกวีหลายเล่ม
    จันทร์ฉายแสงเหนือหน้าต่าง
    ทั้งหมู่บ้านอึงอลด้วยเสียงแมลง
    มองภาพนี้ ความรู้สึกไม่มีกรอบจำกัด
    แต่ไร้คำพูดสักหนึ่งคำ

    ชีวิตของท่านผูกพันกับท้องฟ้า ภูเขา เมฆ ดอกไม้ ทุ่งนา ป่า แม่น้ำ สายธาร ป่าไผ่ สังเกตการเปลี่ยนแปลงของมันทุกวัน ท่านชมชอบดูการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล มองใบไม้ที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง ในฤดูใบไม้ร่วง ฟังเสียงฝนร่วงหล่นขับกล่อมไพร และเขียนบทกวี   อย่าได้กล่าวว่ากระท่อมของข้าฯไม่มีสิ่งใดที่จะมอบให้
    จงมาเยือน แลข้าฯจะแบ่งปันแก่ท่าน
    สายลมเย็นที่พัดสู่หน้าต่างข้าฯ

    เพราะชีวิตแบบเซนก็เช่นการบรรเลงเพลง การไปถึงจุดจบของเพลงไม่ใช่สิ่งสำคัญเท่าการอาบความรู้สึกทุกท่อนเพลงอย่างทั่วถึง

    วินทร์ เลียววาริณ
    22-6-25

    ................................
    จาก มังกรเซน และ Mini Zen (เซนฉบับการ์ตูน)
    หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว

    มังกรเซน Shopee คลิก https://shope.ee/2VUCymbmSh?share_channel_code=6 

    สั่งจากเว็บ https://www.winbookclub.com/store/detail/213/%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88%202%20%E0%B9%81%E0%B8%96%E0%B8%A1%202 

    Mini Zen Shopee https://shopee.co.th/วินทร์-เลียววาริณ-ชุด-Mini-Zen-และ-Mini-Tao-ราคาปก-430.-พิเศษ-350.-พร้อมลายเซ็นนักเขียน-i.90206829.26404344902?xptdk=8bd1c6c6-b9a2-4870-911f-395d10a6c4af 

    เว็บ https://www.winbookclub.com/store/detail/244/Mini%20Zen%20คู่%20Mini%20Tao 

    0
    • 0 แชร์
    • 7

บทความล่าสุด