• วินทร์ เลียววาริณ
    2 วันที่ผ่านมา

    ข้าพเจ้าเป็นตำรวจในพื้นที่ของท่านรัฐมนตรีรักชาติ เช้านี้ได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้ดูแลคดีนี้เป็นพิเศษ ข้าพเจ้ารีบรุดไปที่เกิดเหตุ

    เหตุการณ์ทำร้ายท่านรัฐมนตรีเช้าวันนี้ สืบเนื่องมาจากวันที่ท่านรัฐมนตรีรักชาติเดินไปบนพื้นคอนเกรีตริมรั้ว เห็นใบไม้ใบหนึ่งหล่นมาจากเพื่อนบ้าน ก็โยนมันกลับไป ท่านบอกสาวใช้ว่า "อย่างนี้ใช้ไม่ได้ รุกล้ำอธิปไตยบ้านผม"

    เช้านี้เสียงกริ่งรั้วดังขึ้น เนื่องจากสาวใช้ลาหยุด ท่านรัฐมนตรีจึงเดินไปที่ประตูรั้วเอง แลเห็นเพื่อนบ้านของท่าน

    เพื่อนบ้านเอ่ย "สวัสดีครับ ขอเข้าไปได้ไหมครับ?"

    ท่านรัฐมนตรีเปิดประตูรั้วให้เพื่อนบ้านเข้ามา

    เพื่อนบ้านบอก "วันก่อนคุณโยนใบไม้ข้ามรั้วมาที่บ้านผม"

    "ใช่ครับ เพราะคุณรุกล้ำ..."

    "มันน่าเกลียดนะ ผมเป็นเจ้าของต้นไม้ จะล้ำที่คุณก็เป็นเรื่องของผมกับต้นไม้ คุณไม่เกี่ยว"

    "แล้วคุณต้องการอะไรครับ?"

    "ต้องการสั่งสอน"

    ว่าแล้วเพื่อนบ้านก็ตรงเข้ามา อัดกำปั้นเข้าที่หน้าท้องท่านรัฐมนตรีรักชาติ ท่านตัวงอเหมือนกุ้งเผา กำปั้นที่สองก็ตามมาอีกที่ชายโครง ท่านรัฐมนตรีรักชาติเซไปชิดรั้ว

    ท่านสีหน้าตกใจ "นี่คุณทำร้ายผมทำไม ผมเป็นรัฐมนตรีนะ"

    พูดไม่ทันจบ เท้าขวาเพื่อนบ้านก็เตะเข้าที่ชายโครงท่านรัฐมนตรี ท่านเซไปติดต้นไม้ เพื่อนบ้านระดมกำปั้นใส่หน้าท่านจนตาเขียวผสมดำ ในสัดส่วน 40 : 60

    "นี่ผมเป็นรัฐมนตรีนะ"

    เพื่อนบ้านอัดอีกที

    ในที่สุดเพื่อนบ้านก็หยุด เอ่ยว่า "แค่นี้ก็แล้วกันนะ ผมไปละ"

    ท่านรัฐมนตรีรักชาติร้อง "เดี๋ยวก่อน"

    เพื่อนบ้านหันกลับมา "มีอะไรหรือ?"

    ท่านรัฐมนตรียกมือไหว้เพื่อนบ้านอย่างอ่อนน้อม "ขอบคุณครับ"

    ..................

    ข้าพเจ้าถามท่านรัฐมนตรี "ท่านจะดำเนินคดีไหมครับ?"

    "ไม่ต้อง"

    "ท่านบาดเจ็บนะ"

    "โอ๊ย! นิดหน่อยเท่านั้น"

    "มีคนอยู่ในเหตุการณ์บอกว่าท่านขอบคุณคนที่ทำร้ายท่าน"

    "ผมเป็นคนอ่อนน้อมน่ะ"

    "ที่บ้านผมเรียกว่าอ่อนปวกเปียก" ข้าพเจ้าพูดในใจ แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป

    วินทร์ เลียววาริณ
    9-6-25

    2
    • 0 แชร์
    • 352

บทความล่าสุด